En son yaz bitene kadar demiştim okurlara.
Yaz geldi. Senide getirecek mi bilmiyorum. Belki yoldasındır,belki asla gelmeyeceksindir.
Bekliyor muyum?
Eskisi kadar olmasada. Özlüyorum. Birde. Birde korkuyorum. Unutmaktan korkuyorum.
Kokunu,gülüşünü. Yüzünün her santimini. Sende sevseydin bu kadar beni yada başka birini,sende korkardın en az benim gibi. Filmlere gömülüyorum yine. Yazın gelişi böyle gösteriyor kendini. İzlediğim her filmde ağlardım eskiden. Şimdi gülüyorum. Ağlayamamakta ayrı acıtıyormuş canı. Şimdi anlıyorum.
Sonra bir an geliyor.
Yazdığım her kelimede,kurduğum her cümlede seni görüyorum. Sonra neden gelip buraya yazmayayım ki diyorum.
Varlığını bilsen bile okumayacağın yazılar,duyduğunda inanmayacağın sakladığım onca şey,söylesem dinlemeyeceğin ama inatla yazacağım onca şarkı.
Bunlar var olmaya devam edecek.
Resimlerine bakıp değişmiş diyip görebilmek için durmadan dua edeceğim geceler devam edecek.
Karşıma çıktığında seni paketleyip eve götüresim gelecek. Alıp karşıma oturtup anlat neredeydin diyeceğim. Beni unutturdu mu biri? Varsa söyle kim diyeceğim. Sonra ihtimali bile gözlerimi dolduracak. Görmemen için kaçmak yerine önüne çöküp kazağımın koluyla gözlerimi sileceğim. Neden gittin diyeceğim. Ama boğazımda düğüm olacak,diyemeyeceğim. Ya başkası için dersen?
Sonra sinirleneceğim tabi. Dokunmaya kıyamadığım sen,yumruklarıma maruz kalacaksın bir süre sonra. Canını yakmamak için duracağım. Ağzından tek bir laf çıkmayacak inatla. Sana vururken bile canı yanan kıza ağlarken tek bir laf etmeyeceksin sen. Etmezsin,bilirim.
O kız.
Senelerdir her resmini saklayan,senin bile hatırlamayacağın anlarını hatırlayan,ailenin resmine bile bakıp onlara bir gün anne,baba diyeceği günleri düşünen kız.
Bir zamanlar böyleydi işte. Kimisine aşk gibi,kimisine saçmalık gibi gelen onlarca şey.
Şimdi yine varsın. Burdasın,da bende değilsin. Aklımdasın evet. Ara sıra uğruyorsun. Bazen avucumdasın evet. Ara sıra yazıyorsun. Bazen yanımdasın evet. Aşağıdayım gel diyorsun. Ama düşünüyorum sol yanımı. Neden orada yoksun diye. Yiyorum kendimi evet. Buna ben mi sebep oldum diye. Sonra bakıyorum. Giden sen. Gitmeyi seçen sen. Seven ben. Büyükmekten korkan ben.
Neden korkuyorum biliyor musun?
Çünkü büyürsem,
Unuturum.
Neden korkuyorum biliyor musun?
Çünkü büyürsem,
Çoktan vazgeçmiş olurum.
Çünkü büyürsem, hayatıma başkaları girer.
Ama korkma. Hayatımda biri olabilir. Hatta belki birden çok kişi. Ama sol yanım? Sanmıyorum. Asla.
Şimdi gitmek istemiyorum. Kapatmak istemiyorum şu sayfayı. Bu satırlarda buluşuyoruz ya. O yüzden seviyorum burayı.
Ama söyleyeceğim şu.
Ben.
Ben galiba yeni seni sevemiyorum.
Aklında bulunsun diye söylüyorum.
Yani ben.
Ya unuttum ya da vazgeçtim bilmiyorum.
