Çünkü hiç böyle güzel sevilmemiştim ben.

Beni bunun başına oturtacak bir şey yok diye kendimi yiyordum günlerdir. Bugün anladım ki bunun başına geçmemi sağlayacak tek şey ''gidişler''. Benden gidilmesi. Biz zannettiğim şeyden gidilmesi.

Bu cümleleri yazarken bile şaşırıyorum kendime. Daha sabah neler düşündüğüm insanı şimdi yabancı ilan ettim. Uyumayı düşünmüyordum bu gece ama sebebi bu mu olmalıydı?

Hayat bu. Bazen seversin,bazen sevilirsin. Ama yerleştiğin kalbin yeri farklıdır sende.

Kimi sözdedir,kimindeyse kendini hissedersin o kişinin yüreğinde.

Öyle hissedersin ki en ufak bir sözde kırılırsın. Halbuki çok güçlüsündür sen.

Öyle hissedersin ki gözlerin dolar bir kavganın ortasında aniden. Halbuki ağlamazsın kolay kolay sen.

Ama olur işte. Biri çıkar ve tüm bu duyguları bir anda yaşatır.

Ama bu yaşamaya hasret kaldığın duyguları sadece dışardan izlemekle kalırsın.

Sevemezsin. İçinde hissedemezsin. Bir kıvılcım olsa alevlendirmeye hazırsındır ama olmayacağını bilirsin.

Ve vicdan girer devreye. Onu üzdüğün her dakikanın hesabı sorulur sana her gece. Onun senin yüzünden bakamadığı suratlar gelir aklına. Gittiğinde keyif alamadığı ortamlar. Sebebi sensindir. Ve senin içinse bomboştur. Onun duygularının yanında sen hiçbir şeysindir.

Sevmezsin. Ama alışırsın. Ben hiç böyle güzel sevilmemiştim dersin.

O kadar akla girersin. O kadar kalbe yazarlar ama bir tanesi gelir,sevmediğin halde sevgisiyle iz bırakır ve gider.

Sonunda oda gider.

Ama onlar mecbur kaldığından gider. Onlar hiçbir zaman kendi isteğiyle gitmez. Çünkü savaşmaya gelmişlerdir. Ve sonra,yolun sonu gelir.

Yolun sonunu birlikte getirmeyi düşünürken aslında yolun sonunun olmadığını anlarsın.

İşte onun anlamasını istemedim ben,sırf gitmesin diye. Sırf dahada kötü hissetmesin diye. Sırf sevmekten vazgeçmesin diye. Çünkü hiç böyle güzel sevilmemiştim ben. 

Arada korkarsın ya şimdi gidiyorum derse ve giderse ne yaparım diye.

Belki başkasının yokluğunu onunla doldurduğun içindir,belkide hasretini çektiğin tüm duyguları sana bıkmadan her gün getirmesindendir.

Anlatacak anın bile yoktur ama içine işleyen o kadar an vardır ki. 

Hem kendine sorarsın neden gidemiyorum diye. Hem git dersin gidemezsin. Hem onun gitmesini istemezsin ama gitmesi gerektiğini bilirsin.

İşte hep gidişlerden ibarettir.

Alıştığın günaydın mesajı gelmez. Seni ağlatan ve güldüren adam bir değildir bu defa. Boş şeylerdir çoğunlukla. 

Aynı anda uyuyacağız dediğin kişinin kaçta uyuduğunu kontrol edersin çaktırmadan.

Kim bilir daha neler vardır.

Sonuç ne mi olacak? Her yeni gün yeni bir duygu eklenecek duygu yelpazesine. 

Yine hazırlıksız yakalandım işte bir gidişe. Zaten hiçbir zaman hazırlıklı değildim. Ama bu defa memnundum yerimden. Çünkü hiç böyle güzel sevilmemiştim ben.

Sevemediğim için özür diler,umut veren her cümleme küfreder,bana bu duyguları yaşattığın için teşekkür ederim. Çünkü hiç böyle güzel sevilmemiştim ben.