23 Temmuz, 2012

Sen gelmeyeceksin

Önceleri herkesten soyutlamıştım kendimi çünkü biliyordum kalbim sendeydi. Kalbim sendeyken bedenim başkasında olmasın istedim ama çok geçmeden bunalıma girdim. Bir anda ilgiye muhtaç oldum. Beni öylesine yok saymıştın ki biraz olsun ben buradayım demeliydim. Etrafımda bir kaç kişi vardı terslediğim. Vazgeçtim terslemekten madem sen beni düşünmüyordun ben neden düşünecektim seni. Başkalarına benzemek değildi niyetim. Hele seni unutmak hiç değil. 



Ama önüne geçemedim işte çoğu şeyin. Kendime gelmeliydim. Kendime verdiğim değeri göstermeliydim. Bana verilen değeri görmeliydim. Sende görmeliydin. Kendimi şımartmalı, gözüne birşeyleri sokmalıydım.

 Bak ben burdayım. Senle de varım sensizde. Seninle bir başkayım belki ama bak senden başkalarıda sevebiliyormuş beni. Gördün mü bak nasılda şebeklik yapıyorlar gönlümü almak için.  İki hafta önce konuştuğum çocuk kırk takla atmıştı sırf teklifini kabul edeyim diye. Kapıma gelen hediyeleri açarken nasılda heyecanlanmıştım. 

Birsüre kafamı meşgul ettim başkalarıyla, başka tenlerle, ilgiyle. Hiç samimi gelmeyen o saçma aşk sözcüklerine hasret kalmıştım. Çünkü ben buna alışmıştım. Senden sonra sahteydi herşey. Bu yüzden hep o sahte gülüşlerimi aradım. Beni güldürebilen her erkeği adamdan saydım. Ama ne oldu. Olmadı. Sahtelik kendini gösterdi. Bugün ki tatlı sözleri yarın duyamaz oldum, bugün ki gülücüklerim yarına kalmadı günden güne soldum. Aslında herşey gerçekti herkese göre.Sahte olan bendim. Benim gülücüklerimdi. Bu ben değildim. Ama özümede dönemiyordum ki. Sen yoktun çünkü.  Beni ben yapan adam yoktu. Nerde olduğu önemli değil, istese gelirdi biliyordum ama gelmiyordu, gelmiyordun. Çünkü gelirsen gidemeyecektin bunu ikimizde biliyorduk. En azından kendime gelmemi sağlardın ha olmaz mıydı? Kalbimin kapısını tıklar bir kafanı uzatır çıkardın hemen. Mantığımıda alıp götürürdün yanında akıl bırakmazdın bende. Geriye kalan duygularlaysa, ben ne hale gelirdim bilmem. 


Konuşmaya gerek yok değil mi? Sen gelmeyeceksin. Hatta şuan bunları yazarken bile acıyorum halime. Belki okursun diye değil bu cümleler ama okusanda fena olmaz, bir gör isterim yine. Üstüne alınır mısın bilmem. Belki başkasına yazdığımı sanarsın. Bu kadarda aptalsın işte. Ama sen anlayacağını anlarsın. Sen beni benden iyi tanıyansın ne de olsa. En azından bu kız ne hale gelmiş böyle diyip bir mesaj atarsın. Yaparsın değil mi bunu? Biliyorum yaparsın. Çünkü sen benliğimin en dibindeki ben, beni benden iyi tanıyan adamsın.

              Renksiz Kalem

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder