Buna değerdim.

Herşey eskisi gibi olsun demiyorum. Sadece dön. Geri gel. Daha nasıl anlatıyım, nasıl sokayım bunu kafana. Gel işte. O hiç beklemediğim anlarda mesaj at yine. Tam seni unuttuğumu sanıp aptallığa kapılıp başkalarıyla kafamı dağıtmaya başladığımda at. Günlerim geçmez olsun. Gecem gündüzüme karışsın. Alt üst et beni, benliğimi. Sonra ben kendime verdiğim sözleri tutamıyım yine. En basidinden cevap vereyim sana. Ve sonra başlasın tekrar herşey. Tek bir mesajla. 
Eğer gitmeseydin beraber dinlenecektik. Aynı koltukta uzanacaktık saatlerce. Film seçecektik beraber ve izlerken uyuya kalacaktık. Sen kucaklayıp taşımayı deneyecektin bense uyanacaktım. Tamam kimi zamanlar sırf kucağında taşı diye uyuyor numarasıda yaptım. Her neyse işte gitmeyecektin be adam. Bekleyecektin. Kalacaktın benimle. Ben buna değerdim.

Seni gelip bekleyecektim senden önce. Beraber açıp kapıyı girecektik içeri. Birşeyler atıştırıcaktın sen, bende seni izleyecektim. Eskilerden konuşmayacaktık söz vermiştik birbirimize. Umrumuzda olmayacaktı olumsuz hiç birşey. Biz önümüze bakacaktık her zaman. Önümüze bakacaktık. 
Önümüzde upuzun bir yol var gibi gelirdi bize.Belki de sen uçurumun bizi beklediğini biliyordun önceden.
Biliyorsan neden söylemedin?
Neden o uçurumdan kendi ellerinle ittin bizi?
Neden izin verdin canımın acımasına?
Hani kıyamazdın sen bana?
Uçurumun sonu yok sevgilim o yüzden ölemiyorum bir türlü. Her gün yaşıyorum inadına her gün yere çarpma duygusuyla. Kimi zaman yeter artık bitsin sonu gelmeli diyorum. Yine boşlukta buluyorum kendimi. Peki ya sen nerdesin? Uzaklaştıkça göremez oldum seni. Düştükten sonra hiç göremedim ki. Sen orada kaldın. O yolu başkalarıyla geri yürüyorsun. Peki ben ne olacağım? İtmeseydin keşke. Ağlardım sessiz sessiz, sessizlik yeterdi bana, uçuruma sürüklemene gerek yoktu beni. İtmeseydin keşke. Rahatsız etmezdim seni,karşına çıkarmazdım eski ''biz''i, uzaktan izlerdim sessizce yeni ''siz''i,zorla öldürmene gerek yoktu beni.
Meğer ben ölmemişim, yaşıyormuşum farkında değilim. Yaşarken ölüyormuşum ben. Nefes alamıyormuşum çoğu zaman, ağlayamayınca boşluğa düşer gibi oluyormuşum, canım aslında hep acıyor ama bir türlü ölemiyormuşum. 
Onu bunu geçtim. Bunca zaman ben kendimi ölü bildim, senide öldürdüm içimde öyle gittim. Çıkmadım karşına rahatsız etmedim, evinin adresinide unuttum bir daha gelmedim. Sen defolup gittin tam anlamıyla öldüremedin. Sen çok daha fazlasını yaptın. Ama tek bildiğim. Tüm bunları yapmasanda olurdu sevgilim. Ben buna değerdim.