Değdi mi?

Düşünüyorum bazen. Bana çok güzel şeyler yaşattın belki ama, sonunun geleceğini hiç ummazdım. Son bizi bulmaz derdim hep. Biz hep ayakta kalacaktık hani? Onca şeye değdi mi şimdi? Senin haberin yok benim neler yaşadığımdan. Haberin yok bu ilişkiyi ayakta tutmak için ne kadar yalpalandığımdan. Soruyorum kendime defalarca. Değdi mi?

Şimdi diyeceksin ki neyden bahsediyor bu, ne yapmışta bu kadar pişman olmuş.
Açıklayayım.

Senin keyfine baktığın anlarda benim ağlamama değdi mi mesela?
Telefonun nerde olduğunu hatırlamazken benim senden mesaj beklememe veya?
Hatta telefon elindeyken, ben iki parmağının arasındayken bile başkalarıyla konuşmana,
Sadece amaçsız zevklerin için defalarca geri dönmene ve benim buna sırf seni sevdiğim için göz yummama,
Ben burda seni beklerken senin başka tenlerde oyalanmana,
Hiçbir şey söylemeden çekip gitmene rağmen benim sana kızmamama,
Hep kendimden ödün vermeme,
Arkadaşlarıma, aileme, hatta kimi zaman kendime yalan söylememe,
Sırf senden nefret etmemek için çoğu şeyi görmemek üzere gözüme defalarca perde indirmeme..
Değdi mi?

Peki ya bunlardan haberin var mı;
Attıgın son mesajı yenisi gelene kadar defalarca okuduğumdan,
Seni hatırlatan her şarkıyı ezberleyip seni özledikçe dinlememden,
Aklıma ansızın geldiğinde tuvalete kapanıp ağlayıp tekrar insan içine çıkmamdan,
Bana aldığın herşeyi bir kutuya koyup kaldırmak yerine odamın her yerine dizmemden,
Numaranı silip sonra hala ezberimde olduğunu farkedip sövdüğümden,
Hergün senin degil dokunduğun kızların profiline girip bende olmayan ne var diye ekrana baka kaldığımdan,
Ve seni unuttuğumu sanıp geri döndüğünde aslında yanıldığımı farkettiğimden.
Şimdi bakıyorumda. Değmedi sevgilim. Değmedi. Benim elimin senden başkasının eline değmemesi gibi. Bu yıllar, bu aşk, benim kendimi harap etmeme değmedi.