Aylardır tek çabam seni unutmaya çalışmaktı. Bi' gece olsun aklıma gelmeden uyumayı başarmak. Bugün farkettim ki aklımda değilsin son bi' kaç haftadır. Buraya bi' şeyler yazmıyorum çünkü yoksun. Geçen gün yazdım sana aklımda olsan yazamazdım mesela. Konuştuğumda herhangi biriydin sadece. Şimdi soruyorsun -nerden bilecekte soracaksın ama olsun- madem aklında değildim neden yazıyorsun diye, hatıralar izin vermiyor. Onları yok etmedikçe bi' hafta, bi' ay, bi' yıl sonra çıkıyorlar karşına. Sana seni görmeden öne yazdığım bi' kağıt parçası çıktı okul çantamdan. Tekrar okumadım oysa bi' kaç ay öncesine kadar ezbere biliyordum hepsini. Ama hala alıntılar yapabilirim ondan.'Eğer bu yazıyı yazarken gülebiliyorsam olduğun kişi gibi beni mutlu edebiliyorsun.' 'Belki beni görerekte sevebilirsin.' Ben senin karanlığın ve uzaklığınla sevebilmiştim.
Bi' hiçlikte yaşıyorum sessiz sessiz. Unuttum diye başladığım cümlelerde sen geliyorsun aklıma ve ben unutamadımlarla bitiriyorum tüm cümleleri. Ve devamı geliyor o cümlelerin; unutmakta istemiyorum ondan daha adamını bulana dek..
Renksiz Kalem
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder